Στην εποχή μας, η εικόνα τείνει να γίνει το Α και το Ω για τον καθορισμό ενός ατόμου. Από τον στίβο των κοινωνικών επαφών, μέχρι την αρένα της αναζήτησης εργασίας και την κοινωνικοποίηση στα social media, ένα συμμετρικό και λαμπερό χαμόγελο μπορεί να μας δώσει αυτό το “κάτι παραπάνω” που θα κάνει τη διαφορά. Και η Αισθητική Οδοντιατρική διαθέτει όλα τα εφόδια για να το κάνει πραγματικότητα.
Γράφει o Δρ. Γιώργος Κοντακιώτης
“Αισθητική” είναι ο κλάδος της φιλοσοφίας που ασχολείται με τον ορισμό του ‘καλού’, του ωραίου. Η επιστήμη του αισθητικού είχε κιόλας αναπτυχθεί στις κοινωνίες της αρχαίας Ανατολής, δηλαδή στην Αίγυπτο, στη Βαβυλωνία, στην αρχαία Ινδία και στην αρχαία Κίνα, εντούτοις την πιο πλήρη επεξεργασία της γνώρισε στην αρχαία ελληνική κοινωνία, καθώς η ελληνική αισθητική σκέψη προέβαλε ως προσπάθεια για τη θεωρητική ερμηνεία της καλλιτεχνικής πρακτικής της εποχής της.
Από τους πρώτους, στην αρχαία Ελλάδα, που διατύπωσαν μια σειρά θέσεων ως προς την αισθητική πάνω στα προβλήματα της Τέχνης ήταν οι Πυθαγόρειοι, υποστηρίζοντας ότι, στην Τέχνη, η αισθητική πρέπει να μιμείται τη φύση και να εκφράζει τη χρυσή αναλογία. Για τον Σωκράτη, η Αισθητική (το καλόν, το κάλλος) συμπίπτει με το αγαθόν, και τα δύο αυτά συμπίπτουν με το ωφέλιμον. Ο Αριστοτέλης, με το αισθητικό του έργο “Περί Ποιητικής”, θεωρεί ότι τα σπουδαιότερα γνωρίσματα του ‘ωραίου’ είναι: η συμμετρία στον χώρο, η αναλογία και η χρυσή τομή.
Η Αισθητική στην Οδοντιατρική
Ο σχεδιασμός, όσον αφορά την αισθητική των δοντιών, σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, ακολουθώντας τα πρότυπα των Πυθαγορείων, του Σωκράτη και του Αριστοτέλη. Έτσι, σε ένα χαμόγελο σχεδιασμένο ωραίο αισθητικά, τα δόντια θα πρέπει να έχουν τα εξής χαρακτηριστικά: να είναι συμμετρικά ως προς το μέγεθος και το σχήμα του προσώπου, να έχουν μεταξύ τους ιδανικές αναλογίες (που στη σχεδίαση υπαγορεύονται από τον χρυσό κανόνα) και να μιμούνται τη φύση, δηλαδή να μη δείχνουν ψεύτικα, αλλά να μιμούνται στην όψη τα φυσικά δόντια.
Βάσει της χρυσής τομής, οι ιδανικές αναλογίες στα πρόσθια δόντια ορίζονται ως εξής: αν ο κεντρικός τομέας έχει πλάτος 1,6mm, τότε ο πλάγιος ιδανικά θα πρέπει να έχει 1mm και ο κυνόδοντας, κατά συνέπεια, 0,6mm. Έτσι, το αισθητικό αποτέλεσμα δημιουργεί μια αίσθηση αρμονίας.
Όσον αφορά το χρώμα, θα πρέπει να μιμούνται τη χρωματική εικόνα των υπολοίπων φυσικών δοντιών. Επιπλέον, να δένουν αρμονικά με τα χείλη και να τα υποστηρίζουν. Έτσι, μας δίνεται η δυνατότητα να αποκαταστήσουμε ταυτόχρονα, εκτός από το χαμόγελο, και τη φυσική εικόνα του προσώπου βελτιώνοντάς την.
Η ορθή αποκατάσταση των προσθίων δοντιών συμβάλλει στην απόδοση και ανάδειξη των φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών, στην αποκατάσταση της σωστής ομιλίας και, γενικότερα, στη βελτίωση της εμφάνισης του προσώπου. Επιπλέον, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υποτιμώνται κατασκευαστικά τα οπίσθια δόντια, τόσο όσον αφορά την αισθητική, όσο και τη λειτουργικότητα. Τα οπίσθια δόντια, εκτός τού ότι συντελούν στη λειτουργία της μάσησης και της φώνησης, αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο-σύστημα με τα πρόσθια δόντια, υποστηρίζοντας συνολικά τα χείλη και τους μυς του προσώπου γύρω από την άνω και κάτω γνάθο, προσδίδοντας νεότητα.
Η επιστήμη της Αισθητικής Οδοντιατρικής εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό: Να προσφέρει, στις περιπτώσεις που θα επιλεγεί, με τα σύγχρονα μέσα που διαθέτει, ένα αισθητικό χαμόγελο. Η χρήση των σύγχρονων ρητινών, των ολοκεραμικών στεφανών και όψεων που καλύπτουν τα υπάρχοντα δόντια, καθώς και η τοποθέτηση εμφυτευμάτων για την αντικατάσταση ελλειπόντων δοντιών επιτυγχάνουν υψηλή αισθητική απόδοση, τόσο όσον αφορά το χρώμα όσο και το σχήμα των δοντιών, δημιουργώντας έτσι μια υγιή και συμμετρική οδοντοφυΐα. Επιπλέον, λευκαντικά υλικά, που χρησιμοποιούνται από τον οδοντίατρο, προσδίδουν λευκότερο και λαμπερό χαμόγελο.
Ας μην ξεχνάμε ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, η ορθοδοντική θεραπεία μπορεί να αποτελέσει μια άλλη θεραπευτική εναλλακτική και να προσφέρει το θεμιτό αισθητικό αποτέλεσμα, ακόμα και να συνδυαστούν η Αισθητική Οδοντιατρική με την Ορθοδοντική Θεραπεία, με κοινό στόχο το τέλειο χαμόγελο. Ένα τέλειο και υγιές χαμόγελο είναι το “κλειδί” για να οδηγηθεί κανείς στη δημιουργία νέων σχέσεων στον κοινωνικό του κύκλο, στην επαγγελματική του αποκατάσταση, καταξίωση και, κατ’ επέκταση, στην προσωπική του επιτυχία, επιτυγχάνοντας έτσι και το ωφέλιμο κατά τον Σωκράτη.
Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υποτιμάται η λειτουργικότητα των δοντιών, όσον αφορά τη σύγκλειση ή να θίγεται η βιολογία των δοντιών και η αρχιτεκτονική των ούλων που τα περιβάλλουν, αλλά να συνδυάζονται αρμονικά με την αισθητική.
Ακόμα και μετά την επίτευξη ενός τέλειου αισθητικά χαμόγελου, απαραίτητη είναι η καθημερινή στοματική υγιεινή, για να το διατηρήσουμε υγιές και λαμπερό.
Αισθητικές επιλογές
Ανάλογα με το ποσό που θέλει κάποιος να δαπανήσει και τις αλλαγές που επιθυμεί να κάνει σχετικά με την αισθητική των προσθίων δοντιών, οι επιλογές είναι οι παρακάτω:
Λεύκανση
Είναι μία τεχνική που βελτιώνει το χρώμα των δοντιών. Για να προχωρήσει κανείς σε λεύκανση, θα πρέπει προηγουμένως να έχει θεραπευτεί οποιοδήποτε πρόβλημα των ούλων και των δοντιών (π.χ. ουλίτιδα, περιοδοντίτιδα, σφραγίσματα).
Λεύκανση στο ιατρείο: Εφαρμόζεται σε μία συνεδρία που διαρκεί περίπου μία ώρα. Μπορεί να γίνει και μια επαναληπτική σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Λεύκανση στο σπίτι: Γίνεται με εξατομικευμένους νάρθηκες που δίνονται στον ασθενή, μαζί με το λευκαντικό, και ο ασθενής τούς εφαρμόζει μόνος του για 10-15 ημέρες, κατά περίπτωση.
Μπορεί να γίνει και συνδυασμός λεύκανσης στο ιατρείο και λεύκανσης στο σπίτι, όταν θέλουμε να πετύχουμε ένα εξεζητημένο αποτέλεσμα.
Δεν συστήνεται σε ανθρώπους με κατεστραμμένη αδαμαντίνη, σε άτομα με οδοντινική ευαισθησία, καθώς και σε άτομα με ρωγμές ή με πολλά και εκτεταμένα σφραγίσματα στα μπροστινά τους δόντια. Επανάληψη της λεύκανσης μπορεί να γίνεται με ασφάλεια κάθε 2,5 χρόνια και σε άτομα άνω των 18 ετών.
Όψεις ρητίνης
Βελτιώνουν το σχήμα, όσο και το χρώμα των δοντιών. Ο οδοντίατρος διαμορφώνει τα δόντια χρησιμοποιώντας ρητίνες τελευταίας γενιάς σε μία συνεδρία, χωρίς να αφαιρείται σμάλτο από τα δόντια. Επειδή δεν παρεμβάλλεται οδοντοτεχνίτης, το κόστος είναι πιο χαμηλό. Μειονεκτήματα είναι η μικρή διάρκεια ζωής της ρητίνης και ο αποχρωματισμός της, με αποτέλεσμα να χρειάζεται συχνές επιδιορθώσεις. Όσον αφορά την αισθητική και την αντοχή, συγκριτικά οι όψεις ρητίνης δεν υπερέχουν των όψεων πορσελάνης.
Όψεις πορσελάνης
Οι όψεις πορσελάνης είναι πολύ λεπτές κατασκευές από ειδικό κεραμικό υλικό, σαν κέλυφος, που συγκολλώνται μόνιμα στην μπροστινή επιφάνεια κάθε δοντιού ξεχωριστά. Με την πιο σύγχρονη τεχνολογία, οι όψεις μπορεί να γίνουν απίστευτα λεπτές, σαν φακός επαφής. Η πορσελάνη από την οποία κατασκευάζονται οι όψεις μπορεί να μιμηθεί οπτικά την επιφάνεια των αληθινών δοντιών με διαφάνειες και ανάγλυφα χαρακτηριστικά, απολύτως όμοια με της φυσικής οδοντοφυΐας. Αποτελεί μια συντηρητική διαδικασία, αφού η οδοντική ουσία που αφαιρείται είναι ελάχιστη, έως καθόλου, και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να μη χρειαστεί καν να πειραχτεί το φυσικό δόντι. Το τελικό αποτέλεσμα μπορούμε να το δούμε πριν προχωρήσουμε στην εφαρμογή των όψεων, δηλαδή να κρίνει ο ασθενής αν θα του αρέσει ή όχι από πρίν, και μετά να προβούμε σε διορθώσεις.
Δεν απαιτείται πολύς χρόνος, αφού σε 7 εργάσιμες ημέρες μπορεί να γίνουν όλα τα δόντια μιας γνάθου σε 2-3 συνεδρίες. Ωστόσο, το κόστος είναι ιδιαίτερα υψηλό, αφού παρεμβάλλεται οδοντοτεχνίτης. Υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι όψεις. Αυτές είναι οι έντονες διαταραχές στη σύγκλειση, σε άτομα που τρίζουν τα δόντια, σε πολύ στραβά δόντια που χρειάζονται ορθοδοντική θεραπεία και πολύ κατεστραμμένα δόντια, στα οποία συνιστάται η τοποθέτηση ολοκεραμικών στεφανών (χωρίς μέταλλο), αποτελώντας αποκαταστάσεις εξίσου υψηλής αισθητικής απόδοσης, αφού είναι υλικά που μπορούν να αποδώσουν τη φυσική όψη ενός δοντιού.
Μελέτες έχουν δείξει ότι, σε ένα φυσικό δόντι, το φως διαχέεται έως και 70% διαμέσου της αδαμαντίνης. Η αδαμαντίνη αποτελεί έναν ημιδιαφανή μανδύα που περιβάλλει το δόντι εξωτερικά και διευκολύνει τη διάθλαση του φωτός, ενώ η οδοντίνη, που καλύπτεται από την αδαμαντίνη, διαδίδει το φως μόνο 30% και αποτελεί τη βασική πηγή του φυσικού χρώματος του δοντιού. Η διάταξη των δύο αυτών οδοντικών ουσιών αποδίδει τη χρωματική εικόνα ενός δοντιού.
Τα σύγχρονα κεραμικά υλικά μπορούν να μιμηθούν τόσο τη χρωματική, όσο και την οπτική εικόνα κάθε φυσικού δοντιού, χωρίς να υστερούν καθόλου σε αντοχή. Έτσι, σε αυτά τα πλαίσια, η επιστήμη εφοδιάζει τον οδοντίατρο, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στην κλινική πράξη, καλύπτοντας τις σύγχρονες απαιτήσεις και προσφέροντας ποικίλες λύσεις.
Βιβλιογραφία
- Aνδρόνικος Μανόλης, Ο Πλάτων και η τέχνη. Οι πλατωνικές απόψεις για το ωραίο και τις εικαστικές τέχνες. “Νεφέλη”, Αθήνα 1986.
- Αραμπατζής Γεώργιος, Μαρινοπούλου, Α. (επιμ.), Πλάτων: Οντολογία, γνωσιοθεωρία, ηθική, πολιτική φιλοσοφία, φιλοσοφία της γλώσσας, αισθητική. Τόμος 3, “Παπαδήμας”, Αθήνα 2007.
- “The Art of The Smile”, Rafi Romano, Quintessence publications, 2005
- “Tooth Whitening in Esthetic Dentistry”, Sr Kwon, Quintessence publications, 2008
- “Layers: An Atlas of Composite Resin Stratification”, Manauta Jordi, Salat Anna, Quintessence publications ,2012
- “Comprehensive Esthetic Dentistry”, Lazarescu, Florin, Quintessence publications, 2015
- “Aesthetic Dental Strategies Art, Science, and Technology”, Stefano Inglese, Quintessence publications, 2014
- “The Science and Art of Porcelain Laminate Veneers”, Galip Gurel, Quintessence publications, 2003.
Διαβάστε στο Plan Be Mag:
Αισθητική Οδοντιατρική: Από τους αρχαίους Πυθαγορείους, μέχρι το σύγχρονο τέλειο χαμόγελο